I wzajemne który dobre zakończenie tak naprawdę jedynie dotyczy familijnej Orlikranciszek Szymański oraz stanowisku administracyjnym Elżbieta Łuszczyńska. Wymienić też należy ofiarnego działaczaasłużonego pedagoga, Heichla. Był on dyrektorem technikum wodnomelioracyjnego przed stworzeniem Zespołu Szkół Rolniczych975 roku Giżycko miało pięć przedszkoliym trzy państwowewa przyzakładowe. Działał też Państwowy Dom Dziecka. Jego długoletnim dyrektorem był Ignacy Leszczako jego przejściu emeryturę Nina Piórkowska. Kolejnymi inspektorami szkolnymi byli: Paweł Chrzanowski, Kobiela, Mikołaj Czuczo, Eustachy Gryniewicz, Teodor Bryła, ponownie Eustachy Gryniewicz, Tadeusz Musiałek, Włodzimierz Żygas, Włodzimierz Pstrak, Jarosław Pindur, Zygmunt Glabas, ponownie Włodzimierz Żygas, Czesław Kajrysutym 1945 roku przybył do Giżycka pierwszy lekarz, dr Juchniewicz. Uruchomił ambulanszbę chorych jak również zorganizował szpital ogólny mający około 70 łóżekzpital zakaźny ze 150 łóżkami. Obydwa szpitale mieściły się ulicyajaudynkach pokoszarowycharcu 1946 roku dokonano przeprowadzki Dr Bolesław Żabko-Potopowiczoną zorganizowali poradnię dziecięcą. Dr Klasse zajęła się tworzeniem oddziału noworodkowo-dziecięcego przy miejscowym szpitalu. Dr Bogdan Sielicki urządził poradnię przeciw gruźliczą, pracując równocześnieoradni kolejowej. Dr Tomasz Krzywda działałzpitalu. Położna Jastrzębska zajęła się salą porodowądbierała porody nie tylko miejscu ale teżomach. Rozwijało się lecznictwo otwarte948 roku służba zdrowia uzyskała budynek mieszkalny ulicy Warszawskiej zaadaptowany przychodnię obwodową. Przeniesionoudynku szpitalnego poradnie: ogólną, dziecięcą, kobiecą, dentystyczną,przeciwgruźliczą, chirurgicznąipcu 1945 roku wybuchłaieście epidemia tyfusu. Panowała malaria, błonica, szkarlatyna, szerzyły się choroby weneryczne. Sytuację epidemiczną pogarszał zwiększający się ruch ludnościistopadzie tegoż roku powołano Powiatową Kolumnę Sanitarną jako terenowy oddział Nadzwyczajnego Komisariatu do Walkipidemiami. Kolumna zatrudniała trzech pracowników-kontrolerów: Eugenię Kawczyńską, Janinę Listopadzkąako kierownika Mieczysława Kawczyńskiego. Przemierzali oni pieszo dziesiątki kilometrów, organizując punkty odświerzbiania, prowadząc dezynfekcję, dezynsekcję, deratyzację, szczepienia ochronne, organizując transport chorych do szpitala. Zorganizowano teżierwszych powojennych latach Dom Opieki Społecznej, który mieścił się początkowo ulicy Konarskiego. Znajdowałyim schronienie osoby samotne, pozbawione środków do życia. Dom ten przeniesiono949 roku do budynku ulicy Warszawskiej 37. Miał on 140 miejscoku 1952 przekształcono go Państwowy Dom Rencistyaju 1945 roku pomocnik aptekarski, Stanisław Pawłowski, założyłiżycku aptekę opierając się lekach wybranychruzów dwóch zniszczonych aptek niemieckich. Pod koniec roku przybył do Giżyckauwałk magister farmacji, Piotr Pietkiewicz, który przywiózłłasnej, zniszczonejzasie działań wojennych apteki pewną ilość lekówrodków opatrunkowych946 roku Piotr Pietkiewicztanisław Pawłowski otrzymali przy placu Grunwaldzkim pomieszczenie aptekę Po przeprowadzeniu adaptacji budynku powstała pierwsza giżycka apteka „Pod Jeleniemzasem apteka „Pod Jeleniem” otrzymała nowy lokal ulicy Warszawskiejtała się apteką nrrowadziła ją od 1954 roku mgr Aniela Kadłubowska. W1967 roku uruchomiono aptekę leków gotowych nr 54 ulicy Warszawskiejoku 1949 zorganizowanoiżycku Stację Pogotowia Ratunkowego, która obejmowała początkowo kilka powiatówysponowała jedną karetką. Wśród dyrektorów szpitala wymienić należy doktora Leona Załuckiego, który pełnił swą funkcję od oraz jego następcę, doktora Czerwińskiego. Szpitalem kierowałatach 1964, kiedy właśnie trwała rozbudowaodernizacja placówki. Równocześnie rozbudowywano lecznictwo otwarte, rozszerzano działalność przychodni obwodowej953 roku zorganizowano protezownię dentystyczną, która obsługiwała cały powiat giżyckio raz powiaty sąsiednie: węgorzewski, mrągowskiiskupieckiastępnych latach powstały dalsze poradnie: okulistyczna laryngologiczna ,skórnowenerologiczna neurologiczna przeciw alkoholowa rehabilitacyjna zdrowia psychicznego schorzeń jelitowych ponadgminnym zapaleniu wątroby higieny pracy971 roku oddano do użytku doskonale wyposażonąprzęt medycznyospodarczy nową przychodnię obwodową ulicy Bohaterówprzednio zajmowany budynek przeznaczono poradnię przeciw gruźliczą oraz mieszkania dla personelu medycznego949 rokunicjatywy oddziału powiatowego PCK rozpoczęła działalność Powiatowa Stacja Pogotowia Ratunkowego, która obejmowała po¬czątkowo kilka powiatów: giżycki, piski, mrągowskioku 1973 .pogotowie miało trzy dobokaretkirzy dyżury lekarskie. Od 1964 roku zostało ono zradiofonizowane, razemaretkami975 roku Giżycko miało pięć przedszkoliym trzy państwowewa przyzakładowe. Działał też Państwowy Dom Dziecka. Jego długoletnim dyrektorem był Ignacy Leszczako jego przejściu emeryturę Nina Piórkowska.Kolejnymi inspektorami szkolnymi byli: Paweł Chrzanowski, Kobiela, Mikołaj Czuczo, Eustachy Gryniewicz, Teodor Bryła, ponownie Eustachy Gryniewicz, Tadeusz Musiałek, Włodzimierz Żygas,Włodzimierz Pstrak, Jarosław Pindur, Zygmunt Glabas, ponownie Włodzimierz Żygas, Czesław Kajrys.Ośrodkiem koordynującym działalność kulturalnąiżycku był dom kultury, którego otwarcie nastąpiło 22 lipca 1953 roku. Przez długie lata pełnił on funkcję Powiatowego Domu Kultury. Mieścił się początkowo ulicy Kolejowejbiekcie przekazanym następnie społecznemu ognisku muzycznemu. Własną siedzibę otrzymał956 roku.Wieloletnia działalność domu kultury była bardzo owocna. Zasłynął on przede wszystkim zespołami teatralnymimatorskim ruchu kulturalnymiżycku stawiali pierwsze kroki aktorzy scen polskich: Chwalibóg, Gustaw Lutkiewicz, Ulasińska. Zespoły teatralne wystawiałyatach pięćdziesiątychześćdziesiątych Ożenek Mikołaja Gogola, Poemat pedagogiczny według Antoniego Makarenki, Mazepę Juliusza Słowackiego. Zespół często wyjeżdżał do wielu miejscowościojewództwach białostockim, warszawskimlsztyńskim. Przez piętnaście lat działały przy domu kultury kluby filmowe: dyskusyjnymatorski. Dziełem ostatniegoymienionych była między inny filmowa kronika Giżycka. Założono też bogatą filmotekęnicjatywy działaczy klubów odbywały sięiżycku imprezy filmowyharakterze ogólnopolskim, między innymi festiwale amatorskich filmów turystycznychrajoznawczych. Do doskonałych zespołów należał teatr poezji, przez wiele lat czołowy teatr tego typuojewódzwie olsztyńskim. Znany był teatr kukiełek „Muszelka laureat piętnastu nagród wojewódzkichgólnopolskichatach pięćdziesiątychześćdziesiątych działały też zespoły: chóralny, plastycznyrkiestra dęta. Dom kultury zasłużył sięozwoju sztuki ludowejwczesnym powiecie giżyckimnicjatywy kierowniczki, gumiły Łoś, powstało koło twórców ludowychyroby Heleny Iwaszkiewicz, Tekli Samosionekiżycka czy Edwarda Holakaybicalu stały się znaneałym likwidacji powiatu giżyckiego Powiatowy Dom Kultury stał się placówką środowiskowątrzymał miano Miejskiego Domu Kultury. Jego działalność sięgała jednakoza miasto, służył on pomocąnstruktażem gminnym ośrodkom kulturyiłkachydminach oraz Miejsko- Gminnemu Ośrodkowi Kulturyynie. Pozostawał równieżcisłym kontakcieakładami Rybnymi, objętymi ogólnopolską akcją „Sojusz świata pracyulturąztuką975 roku działały przy nim: teatr poezji, teatr kukiełek „Muszel zespół plastyczny, trzy grupy rytmiczne, zespół fotograficznyoło filatelistów istniejące już ponad dwadzieścia lat. Do najbardziej prężnych należał zespół muzycznyrio zdobywca wielu nagród. Miał on zasłużonych poprzednikówodtrzymywał ich tradycje; poprzednie zespoły nosiły nazwy rozpoczynające się literęieśmiali„Nowicjusze Największej sławy przysparzał miastu zorganizowany przełomie lat 1969970 Zespół Pieśniańca Ziemi Giżyckiej, który występował wielokrotnie za granicą, reprezentując folklor Mazururpiowszczyzny. Był to najlepszy zespół amatorskiojewódzwie suwalskim, obsługiwał on wszystkie imprezy wojewódzkieego skład wchodziło pięćdziesiąt osób, pozostawałestii Krajowego Związku Spółdzielczości Pracy, finansowała go zaś giżycka spółdzielnia „Spes Szczególną troską był otoczony zespół przez prezesa tej spółdzielni, równocześnie jego kierownika Edwarda Ottomańskiego. Pracownica spółdzielni, Rekosz, była choreografem zespołu. Funkcję kapelmistrza pełnił Bohdan Popowicz,